Arme Assepoester (Sad Cinderella)
Als de rovers gevlucht zijn met je zilver en goud
En er is niemand die nog van je houdt
Na missers en blunders en fout op fout
Naar wie, prinses, kan je dan nog toegaan
Als je leeft van de roddels en je leest in een blad
Over sukkels en losers, die jij ooit aanbad
Door het raam hoor je schreeuwen en een krijsende kat
Ze hebben buiten ’n schandblok voor je klaar staan
Als je kleuren vervaagd zijn en je dagen geteld
Accepteer je dan dat het voorbij is?
Als je tranen verzuurd zijn en opgedroogd
En je loopt om de spiegel heen met een boog
En je laagste verwachtingen zijn nog te hoog
Wat heb je dan nog te geven
Als de vuurdansers gaan en jij staat alleen
Met gloeiende sintels en een zak vol met steen
Met een touw om je nek en een blok aan je been
Hoe kan jij, prinses, dan nog leven?
Als je kleuren vervaagd zijn en je dagen geteld
Accepteer je dan dat het voorbij is?
Als je hart is gebroken, je illusie verbleekt
en je mannen jou verlaten, hoe je ook smeekt
Lachend trekken ze verder, laten jou in de steek
rennen weg als vrijgelaten slaven
Je pleidooi is gehouden, je vonnis bekend
En je schreeuwt in je wanhoop dat je niemand meer bent
Degene die je eens was, is verdwaald, weggerend
Kom dan thuis en meer af in mijn haven
Als je kleuren vervaagd zijn en je dagen geteld
Accepteer je dan dat het voorbij is?
